غزل شمارهٔ ۷۳ – مولوی – دیوان شمس – غزلیات – آمد بت میخانه تا خانه برد ما را
آمد بت میخانه تا خانه برد ما رابنمود بهار نو تا تازه کند ما رابگشاد نشان خود بربست میان خودپر کرد کمان خود تا راه زند ما راصد نکته دراندازد صد دام و دغل سازدصد نرد عجب بازد تا خوش بخورد ما رارو سایه...
