غزل شمارهٔ ۳۳۹ – حافظ – غزلیات – خیال روی تو چون بگذرد به گلشن چشم
خیال روی تو چون بگذرد به گلشن چشمدل از پی نظر آید به سوی روزن چشمسزای تکیه گهت منظری نمی‌بینممنم ز عالم و این گوشه معین چشمبیا که لعل و گهر در نثار مقدم توز گنج خانه دل می‌کشم به روزن چشمسحر سرشک روانم...
