غزل شمارهٔ ۱۲۶ – خواجوی کرمانی – غزلیات – ای لبت باده‌فروش و دل من باده‌پرست
ای لبت باده‌فروش و دل من باده‌پرستجانم از جام می عشق تو دیوانه و مستتنم از مهر رخت موئی و از موئی کمصد گره در خم هر مویت و هر موئی شستهر که چون ماه نو انگشت‌نما شد در شهرهمچو ابروی تو در باده‌پرستان...
