غزل شمارهٔ ۳۸۴ – حافظ – غزلیات – می‌سوزم از فراقت روی از جفا بگردان
می‌سوزم از فراقت روی از جفا بگردانهجران بلای ما شد یا رب بلا بگردانمه جلوه می‌نماید بر سبز خنگ گردونتا او به سر درآید بر رخش پا بگردانمر غول را برافشان یعنی به رغم سنبلگرد چمن بخوری همچون صبا بگردانیغمای عقل و دین را...
