غزل شمارهٔ ۴۱ – حافظ – غزلیات – اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است
اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز استبه بانگ چنگ مخور می که محتسب تیز استصراحی ای و حریفی گرت به چنگ افتدبه عقل نوش که ایام فتنه انگیز استدر آستین مرقع پیاله پنهان کنکه همچو چشم صراحی زمانه خون‌ریز استبه آب دیده...
