غزل شمارهٔ ۸۷ – حافظ – غزلیات – حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت

حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت
آری به اتفاق جهان می‌توان گرفت
افشای راز خلوتیان خواست کرد شمع
شکر خدا که سر دلش در زبان گرفت
زین آتش نهفته که در سینه من است
خورشید شعله‌ایست که در آسمان گرفت
می‌خواست گل که دم زند از رنگ و بوی دوست
از غیرت صبا نفسش در دهان گرفت
آسوده بر کنار چو پرگار می‌شدم
دوران چو نقطه عاقبتم در میان گرفت
آن روز شوق ساغر می خرمنم بسوخت
کاتش ز عکس عارض ساقی در آن گرفت
خواهم شدن به کوی مغان آستین فشان
زین فتنه‌ها که دامن آخرزمان گرفت
می خور که هر که آخر کار جهان بدید
از غم سبک برآمد و رطل گران گرفت
بر برگ گل به خون شقایق نوشته‌اند
کان کس که پخته شد می چون ارغوان گرفت
حافظ چو آب لطف ز نظم تو می‌چکد
حاسد چگونه نکته تواند بر آن گرفت

اجراهای این اثر

خواننده

آلبوم

قطعه

محمدرضا شجریان

ساز قصه گو و کنسرت بزرگداشت حافظ

ساز و آواز (درآمد شور، حجاز، اوج، فرود)

محمدرضا شجریان

چهره به چهره

ساز و آواز (درآمد نوا، گردانیه، نغمه)

احمد شاملو

غزلیات حافظ

حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت

محمدرضا شجریان

اجراهای خصوصی

شمع مزار – اجرای خصوصی شجریان، یاحقی و جولایی – ۲۶ تیر ۵۸

دانلود قانونی آلبوم

محمدرضا شجریان

اجراهای خصوصی

مخالفت – اجرای خصوصی شجریان، ذوالفنون و موسوی

دانلود قانونی آلبوم

مطالب مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *