غزل ۳۶۲ – سعدی – دیوان اشعار – غزلیات – مرا دو دیده به راه و دو گوش بر پیغام
مرا دو دیده به راه و دو گوش بر پیغام
تو مستریح و به افسوس می‌رود ایام
شبی نپرسی و روزی که دوستدارانم
چگونه شب به سحر می‌برند و روز به شام
ببردی از دل من مهر هر کجا صنمیست
مرا که قبله گرفتم چه کار با اصنام
به کام دل نفسی با تو التماس من است
بسا نفس که فرورفت و برنیامد کام
مرا نه دولت وصل و نه احتمال فراق
نه پای رفتن از این ناحیت نه جای مقام
چه دشمنی تو که از عشق دست و شمشیرت
مطاوعت به گریزم نمی‌کنند اقدام
ملامتم نکند هر که معرفت دارد
که عشق می‌بستاند ز دست عقل زمام
مرا که با تو سخن گویم و سخن شنوم
نه گوش فهم بماند نه هوش استفهام
اگر زبان مرا روزگار دربندد
به عشق در سخن آیند ریزه‌های عظام
بر آتش غم سعدی کدام دل که نسوخت
گر این سخن برود در جهان نماند خام
اجراهای این اثر
خواننده
آلبوم
قطعه
گلهای تازه
شمارهٔ ۱۶۰
(ماهور) (۰۹:۵۷ – ۱۳:۴۶) نوازندگان: لطفی، محمدرضا (تار) خواننده آواز: شجریان، محمدرضا سراینده شعر آواز: سعدی شیرازی (غزل) مطلع شعر آواز: مرا دو چشم به راه دو گوش بر پیغام
دانلود قانونی آلبوم
محمدرضا شجریان
اجراهای خصوصی
نفسی با تو – اجرای خصوصی شجریان، مشکاتیان و موسوی
دانلود قانونی آلبوم
محمدرضا شجریان
اجراهای خصوصی
کلاس آموزشی شجریان و ایرج بسطامی – ماهور
دانلود قانونی آلبوم
محمدرضا شجریان
اجراهای خصوصی
کلاس درس محمدرضا شجریان با شهرام ناظری
دانلود قانونی آلبوم
محمدرضا شجریان
اجراهای خصوصی
کلاس درس محمدرضا شجریان با بیژن کامکار – همایون و اصفهان
دانلود قانونی آلبوم
