غزل شمارهٔ ۳۱۶۵ – مولوی – دیوان شمس – غزلیات – جان و جهان! دوش کجا بودهای
جان و جهان! دوش کجا بودهاینی غلطم، در دل ما بودهایدوش ز هجر تو جفا دیدهامای که تو سلطان وفا بودهایآه که من دوش چه سان بودهام!آه که تو دوش کرا بودهای!رشک برم کاش قبا بودمیچونک در آغوش قبا بودهایزهره ندارم که بگویم ترا«...