غزل شمارهٔ ۳۰۲ – مولوی – دیوان شمس – غزلیات – در هوایت بیقرارم روز و شب
در هوایت بیقرارم روز و شبسر ز پایت برندارم روز و شبروز و شب را همچو خود مجنون کنمروز و شب را کی گذارم روز و شبجان و دل از عاشقان میخواستندجان و دل را میسپارم روز و شبتا نیابم آن چه در مغز...