غزل شمارهٔ ۳۲۹ – مولوی – دیوان شمس – غزلیات – بیایید بیایید که گلزار دمیده‌ست
بیایید بیایید که گلزار دمیده‌ستبیایید بیایید که دلدار رسیده‌ستبیارید به یک بار همه جان و جهان رابه خورشید سپارید که خوش تیغ کشیده‌ستبر آن زشت بخندید که او ناز نمایدبر آن یار بگریید که از یار بریده‌ستهمه شهر بشورید چو آوازه درافتادکه دیوانه دگربار...
