گهی پرده‌سوزی، گهی پرده‌داریتو سر خزانی، تو جان بهاریخزان و بهار از تو شد تلخ و شیرینتوی قهر و لطفش، بیا تا چه داریبهاران بیاید، ببخشی سعادتخزان چون بیاید، سعادت بکاریز گلها که روید بهارت ز دلهابه پیش افکند گل سر، از شرمساریگرین گل...
در دل من پردهٔ نو می‌زنیای دل و ای دیده و ای روشنیپرده توی وز پس پرده تویهر نفسی شکل دگر می‌کنیپرده چنان زن که بهر زخمهٔپردهٔ غفلت ز نظر برکنیشب منم و خلوت و قندیل جانخیره که تو آتشی یا روغنیبی‌من و تو،...
ای دل سرمست، کجا می‌پری؟بزم تو کو؟ باده کجا می‌خوری؟مایهٔ هر نقش و ترا نقش نیدایهٔ هر جان و تو از جان بریصد مثل و نام و لقب گفتمتبرتری از نام ولقب، برتریچونک ترا در دو جهان خانه نیستهر نفسی رخت کجا می‌بری؟نقد ترا...
جان و جهان! دوش کجا بوده‌اینی غلطم، در دل ما بوده‌ایدوش ز هجر تو جفا دیده‌امای که تو سلطان وفا بوده‌ایآه که من دوش چه سان بوده‌ام!آه که تو دوش کرا بوده‌ای!رشک برم کاش قبا بودمیچونک در آغوش قبا بوده‌ایزهره ندارم که بگویم ترا«...
ز حد چون بگذشتی بیا بگوی که چونیز عشق جیب دریدی در ابتدای جنونیشکست کشتی صبرم هزار بار ز موجتسری برآر ز موجی که موج قلزم خونیکه خون بهینه شرابست جگر بهینه کبابستهمین دوم تو فزون کن که از فزونه فزونیچو از الست تو...
بازرهان خلق را از سر و از سرکشیای که درون دلی چند ز دل درکشیای دل دل جان جان آمد هنگام آنزنده کنی مرده را جانب محشر کشیپیرهن یوسفی هدیه فرستی به ماتا بدرد آفتاب پیرهن زرکشینیزه کشی بردری تو کمر کوه راچونک ز...
ای برده اختیارم تو اختیار ماییمن شاخ زعفرانم تو لاله زار ماییگفتم غمت مرا کشت گفتا چه زهره داردغم این قدر نداند کآخر تو یار ماییمن باغ و بوستانم سوزیده خزانمباغ مرا بخندان کآخر بهار ماییگفتا تو چنگ مایی و اندر ترنگ ماییپس چیست...
دی دامنش گرفتم کای گوهر عطاییشب خوش مگو مرنجان کامشب از آن ماییافروخت روی دلکش شد سرخ همچو اخگرگفتا بس است درکش تا چند از این گداییگفتم رسول حق گفت حاجت ز روی نیکودرخواه اگر بخواهی تا تو مظفر آییگفتا که روی نیکو خودکامه...
بازآمدی که ما را درهم زنی به شوریداوود روزگاری با نغمه زبورییا مصر پرنباتی یا یوسف حیاتییعقوب را نپرسی چونی از این صبوریبازآمد آن قیامت با فتنه و ملامتگفتم که آفتابی یا نور نور نوریای آسمان برین دم گردان و بی‌قراریوی خاک هم در...
ای نوبهار خندان از لامکان رسیدیچیزی بیار مانی از یار ما چه دیدیخندان و تازه رویی سرسبز و مشک بوییهمرنگ یار مایی یا رنگ از او خریدیای فضل خوش چو جانی وز دیده‌ها نهانیاندر اثر پدیدی در ذات ناپدیدیای گل چرا نخندی کز هجر...
گر در آب و گر در آتش می‌رویآن نمی‌دانم برو خوش می‌رویدر رخت پیداست والله رنگ اورو که سوی یار مه وش می‌روینقش‌ها را پشت و پایی می‌زنیسوی نقش نامنقش می‌رویذوق جان‌ها می‌زند بر جان تومست و دست انداز و سرکش می‌رویدر پی تو...
می‌زنم حلقه در هر خانه‌ایهست در کوی شما دیوانه‌ایمرغ جان دیوانه آن دام شددام عشق دلبری دردانه‌ایعقل‌ها نعره زنان کآخر کجاستدر جنون دریادلی مردانه‌ایای خدا مجنون آن لیلی کجاستتا به گوشش دردمیم افسانه‌ایز آنک گوش عقل نامحرم بوداز فسون عاشقان بیگانه‌ایسلسله زلفی که جان...
چه جمال جان فزایی که میان جان ماییتو به جان چه می‌نمایی تو چنین شکر چراییچو بدان تو راه یابی چو هزار مه بتابیتو چه آتش و چه آبی تو چنین شکر چراییغم عشق تو پیاده شده قلعه‌ها گشادهبه سپاه نور ساده تو چنین...
هله عاشقان بشارت که نماند این جداییبرسد وصال دولت بکند خدا خداییز کرم مزید آید دو هزار عید آیددو جهان مرید آید تو هنوز خود کجاییشکر وفا بکاری سر روح را بخاریز زمانه عار داری به نهم فلک برآییکرمت به خود کشاند به مراد...
در شرابم چیز دیگر ریختی درریختیباده تنها نیست این آمیختی آمیختیبار دیگر توبه‌ها را سوختی درسوختیبار دیگر فتنه را انگیختی انگیختیچون بدیدم در سرم سودای تو سودای توآمدی در گردنم آویختی آویختیطره‌های مشک را دربافتی دربافتیتارهای صبر را بگسیختی بگسیختیتو اگر منکر شدی گویم...
ماها چو به چرخ دل برآییچون جان به تن جهان درآییماها چه لطیف و خوش لقاییای ماه بگو که از کجاییداریم ز عشق تو براتیوز قند لطیف تو نباتیاز لعل لبت بده زکاتیای ماه بگو که از کجاییای یوسف جان که در نخاسیدر حسن...
به کوی دل فرورفتم زمانیهمی‌جستم ز حال دل نشانیکه تا چون است احوال دل منکه از وی در فغان دیدم جهانیز گفتار حکیمان بازجستمبه هر وادی و شهری داستانیهمه از دست دل فریاد کردندفتادم زین حدیث اندر گمانیز عقل خود سفر کردم سوی دلندیدم...
دگرباره شه ساقی رسیدیمرا در حلقه مستان کشیدیدگرباره شکستی تو بها رابه جامی پرده‌ها را بردریدیدگربار ای خیال فتنه انگیزچو می بر مغز مستان بردویدیبیا ای آهو از نافت پدید استکه از نسرین و نیلوفر چریدیهمه صحرا گل است و ارغوان استبدان یک دم...
از این تنگین قفس جانا پریدیوزین زندان طراران رهیدیز روی آینه گل دور کردیدر آیینه بدیدی آنچ دیدیخبرها می‌شنیدی زیر و بالابر آن بالا ببین آنچ شنیدیچو آب و گل به آب و گل سپردیقماش روح بر گردون کشیدیز گردش‌های جسمانی بجستیبه گردش‌های روحانی...
کجا شد عهد و پیمانی که می‌کردی نمی‌گوییکسی را کو به جان و دل تو را جوید نمی‌جوییدل افکاری که روی خود به خون دیده می‌شویدچرا از وی نمی‌داری دو دست خود نمی‌شوییمثال تیر مژگانت شدم من راست یک سانتچرا ای چشم بخت من...
