غزل شمارهٔ ۲۹۶۴ – مولوی – دیوان شمس – غزلیات – دی دامنش گرفتم کای گوهر عطایی
دی دامنش گرفتم کای گوهر عطاییشب خوش مگو مرنجان کامشب از آن ماییافروخت روی دلکش شد سرخ همچو اخگرگفتا بس است درکش تا چند از این گداییگفتم رسول حق گفت حاجت ز روی نیکودرخواه اگر بخواهی تا تو مظفر آییگفتا که روی نیکو خودکامه...
