غزل شمارهٔ ۵۳۲ – مولوی – دیوان شمس – غزلیات – مر عاشقان را پند کس هرگز نباشد سودمند
مر عاشقان را پند کس هرگز نباشد سودمندنی آن چنان سیلیست این کش کس تواند کرد بندذوق سر سرمست را هرگز نداند عاقلیحال دل بیهوش را هرگز نداند هوشمندبیزار گردند از شهی شاهان اگر بویی برندزان بادهها که عاشقان در مجلس دل میخورندخسرو وداع...