غزل شمارهٔ ۳۲۴ – حافظ – غزلیات – گر چه افتاد ز زلفش گرهی در کارم
گر چه افتاد ز زلفش گرهی در کارمهمچنان چشم گشاد از کرمش می‌دارمبه طرب حمل مکن سرخی رویم که چو جامخون دل عکس برون می‌دهد از رخسارمپرده مطربم از دست برون خواهد بردآه اگر زان که در این پرده نباشد بارمپاسبان حرم دل شده‌ام...
