غزل ۳۷۹ – سعدی – دیوان اشعار – غزلیات – آمدی وه که چه مشتاق و پریشان بودم
آمدی وه که چه مشتاق و پریشان بودم
تا برفتی ز برم صورت بی‌جان بودم
نه فراموشیم از ذکر تو خاموش نشاند
که در اندیشه اوصاف تو حیران بودم
بی تو در دامن گلزار نخفتم یک شب
که نه در بادیه خار مغیلان بودم
زنده می‌کرد مرا دم به دم امید وصال
ور نه دور از نظرت کشته هجران بودم
به تولای تو در آتش محنت چو خلیل
گوییا در چمن لاله و ریحان بودم
تا مگر یک نفسم بوی تو آرد دم صبح
همه شب منتظر مرغ سحرخوان بودم
سعدی از جور فراقت همه روز این می‌گفت
عهد بشکستی و من بر سر پیمان بودم
اجراهای این اثر
خواننده
آلبوم
قطعه
گلهای تازه
شمارهٔ ۵۰
(بیات اصفهان) (۱۳:۴۷ – ۱۴:۵۷) نوازندگان: عبدالوهاب شهیدی (بربط عود) خواننده آواز: عبدالوهاب شهیدی سراینده شعر آواز: سعدی شیرازی (غزل) مطلع شعر آواز: آمدی وه که چه مشتاق وپریشان بودم
دانلود قانونی آلبوم
گلهای جاویدان
شمارهٔ ؟#۹
(ابوعطا) (۲۲:۵۶ – ۳۰:۲۸) خواننده آواز: عبدالعلی وزیری سراینده شعر آواز: سعدی شیرازی (غزل) مطلع شعر آواز: آمدی وه که چه مشتاق وپریشان بودم
دانلود قانونی آلبوم
