نخستین بار نام «جان بانیان» (John Bunyan) را از یکی از دوستان کتاب خوان شنیدم. او هم نام وی را در سخنرانیهای دکتر الهی قمشه‌ای شنیده بود. نویسنده و مبلغ مسیحی بزرگی که اثری شگرف در ادبیات انگلستان آفرید به نام «The pilgrim’s progress»...
دعوتید به غزلی آتشین از استاد سخن… گمان می‌کنم همین بیت آغازین ما را بس باشد… سـَلِ المصانِعَ رَکباً تَهیم فی الفلواتِ تو قدر آب چه دانی که در کنار فراتی؟شبم به روی تو روزست و دیده ام به تو روشن ...
بس بگردید و بگردد روزگار دل به دنیا درنبندد هوشیار ای که دستت می‌رسد کاری بکن پیش از آن کز تو نیاید هیچ کار اینکه در شهنامه‌ها آورده‌اند رستم و رویینه‌تن اسفندیار تا بدانند این خداوندان ملک کز بسی خلقست دنیا یادگار اینهمه...
چندی پیش از عزیزی که طبع شاعری لطیفی دارد خواستم تا بر روی این تک بیت مشهور امیر خسرو دهلوی دهلوی طبع آزمائی کند: میروی و گریه می آید مرا ساعتی بنشین که باران بگذرد چند روز پیش ایشان لطف کردند و غزلی...
شعری که هیچ وقت از خوندنش خسته نمی شم. تقدیم به دوستان جانی… نام تو بر زبان من آمد زبانه شد سیل گدازه‌های خروشان روانه شد گفتم به خاک نام تو را، جنگلی سرود گفتم به شعر نام تو را عاشقانه...
به لاله نرگس مخمور گفت وقت سحر: «که هر که در صف باغ است صاحب هنریست بنفشه مژده‌ی نوروز میدهد ما را شکوفه را ز خزان و ز مهرگان خبریست بجز رخ تو که زیب و فرش ز خون دل است بهر رخی که...
این شاهکار ایرج میرزا را از اینجا بشنوید. پسر رو قدر مادر دان که دایم کشد رنج پسر بیچاره مادر برو بیش از پدر خواهَش که خواهد تو را بیش از پدر بیچاره مادر زجان محبوب تر دارش که داردت ز جان محبوب تر...
خانه ای می ساخت سقراط حکیم خانه ای می ساخت سقراط حکیم گِرد وی از خلق غوغایی بخاست هر کسی از خانه اش عیبی گرفت این ز خردیّ و کجی وآن کمّ و کاست آن یکی می گفت از این گونه وثاق...
